The Abandoned Brain - Robyn Hitchcock

I’m sitting here, in the abandoned brain,

Waiting for take off in it.

They says its never going to work again,

But I can spare a few minutes.

Been here before, in the abandoned brain,

There’s flowers on all the controls.

The tape keeps telling me again and again,

That I’m the keeper of souls.

The wind blows hard, on the abandoned brain,

But there’s nobody thinking at all.

The hyperthalamus is open to the rain,

And the leaves sweep in to the hall.

There’s no one else, in the abandoned brain,

But that’s not necessarily bad.

It feeds on itself and its not insane,

This brains too old to go mad.

Roses bloom, in the abandoned brain,

And thoughts run wild on the floor;

Like a headless corpse, a derailed train,

Who could ask for anything more?

I’m sitting here, in the abandoned brain,

Waiting for take off in it.

They say its never going to work again,

But I can spare a few minutes.

Мен осында отырмын, тасталған мида,

Ұшуды күтуде.

Олар енді ешқашан жұмыс істемейтінін айтады,

Бірақ мен бірнеше минутымды босата аламын.

Бұрын осында, тасталған мида,

Барлық басқару элементтерінде гүлдер бар.

Таспа маған қайта-қайта айтады,

Мен жан сақтаушысымын.

Қатты жел соғады тасталған миға,

Бірақ мүлде ойланатын ешкім жоқ.

Гиперталамус жаңбырға ашық,

Жапырақтар залға  сыпырылады.

Басқа ешкім жоқ, тасталған мида,

Бірақ бұл міндетті түрде жаман емес.

Ол өзін қоректенеді және ол ақылсыз емес,

Бұл милар ашуланады.

Раушан гүлдейді, тасталған мида,

Ал ойлар еденде шашырап жатыр;

Басы жоқ мәйіт, рельстен шығып кеткен пойыз сияқты,

Кім бұдан артық нәрсені сұрай алады?

Мен осында отырмын, тасталған мида,

Ұшуды күтуде.

Олар бұл енді ешқашан жұмыс істемейді дейді,

Бірақ мен бірнеше минутымды босата аламын.