На краю - Pulatova

Я уснула в камере пыток

Где на стенах тиски и клещи

Среди старых кошмаров забытых

Мне снились странные вещи

Заглушала музыка крики

Столько памяти в каждом слове

Я уснула в камере пыток

На полу, в луже чей-то крови

Я уснула ночью глубокой

В страшной чаще, зарывшись в листьях

Среди диких чудовищ, голодных

О своей не заботясь жизни

Всё равно о ней думать поздно,

Но проклятое чувство долга

Я уснула, выключив звёзды

Так хотелось упасть ненадолго

Я уснула на поле битвы

В самом центре кровавой бойни

Среди раненных и убитых

Полежать хотелось спокойно

Всё равно нет смысла бороться

Я и так давно уже пала

И уснула, выключив солнце

Потому что очень устала

И так долго бежала не глядя

Пока без сил не упала

И уснула на автостраде

В двух шагах от промышленных свалок

Выпадали осадки местами

Люди спали в своих квартирах,

А я уснула в густом тумане

На краю совершенного мира

Мен азаптау камерасында ұйықтап қалдым

Қабырғалардағы тіреуіш пен қысқыштар қайда

Ескі қорқыныштардың арасында ұмытылған

Мен біртүрлі нәрселерді армандадым

Айқайларды музыка басып тастады

Әрбір сөзде сонша естелік

Мен азаптау камерасында ұйықтап қалдым

Еденде, біреудің қанында

Түнде терең ұйықтап қалдым

Жапырақтарға көмілген қорқынышты қалыңда

Жабайы құбыжықтар арасында, аш

Сіздің бейқам өміріңіз туралы

Ол туралы ойлауға бәрібір кеш

Бірақ борыш сезімі

Мен жұлдыздарды өшіріп ұйықтап қалдым

Сондықтан біраз уақытқа құлағым келді

Мен майдан даласында ұйықтап қалдым

Қанды қырғынның дәл ортасында

Жараланғандар мен қаза тапқандар арасында

Мен жайбарақат жатқым келді

Әйтеуір ұрысудың қажеті жоқ

Мен ұзақ уақыт бойы құладым

Және күнді өшіріп ұйықтап қалды

Өйткені мен қатты шаршадым

Және ұзақ уақыт бойы қарамай жүгірді

Күшсіз құлағанша

Ал тас жолда ұйықтап қалды

Өнеркәсіптік үйінділерден екі қадам жерде

Кей жерлерде жауын-шашын түсті

Адамдар өз пәтерлерінде жатты

Ал мен қалың тұманның ішінде ұйықтап қалдым

Кемелді әлемнің шетінде