Реквием по любви - Тимати, Григорий Лепс

Скажи, зачем Судьба тебя мне не спасла у-а?

За что ж она меня тобою наказала?..

Он был ее намного старше и гораздо мудрей,

Ценил ее, видел в ней мать своих детей,

Она была вроде не против и новой весной

Их объявили мужем и женой.

Любовь живет три года, если верить Бегбедеру,

Они последовали грустному примеру.

Он продолжал строить свою карьеру,

А она теряла веру и не выдержала первой.

Даже рождение ребенка не смогло влиять,

Она продолжала по ночам исчезать.

А, возвращаясь, по утрам не могла уснуть.

Она любила другого, в этом была суть.

А он кричал: "окстись, зачем тебе искать других?

Моей любви хватит на нас двоих!"

Она винила его в том, что не удержал,

А он ее любил и всё прощал.

Он прятал боль, обиду и море слез.

И задавал ей один и тот же вопрос:

Скажи, зачем Судьба тебя мне не спасла, у-а?

За что ж она меня тобою наказала?..

Как заглушить мне боль, если раны кровоточат?

Нам не спасти любовь, наш парус порван в клочья...

А новым утром напряжение сходило на нет,

И весь вчерашний спор казалось полный бред.

Она искала ответ, где-то на дне бокала,

А он искал ответ на острие кинжала.

Им не хватало просто понять друг друга,

Он принимал, что их семья - его заслуга.

Ему твердили друзья: "Ты себя губишь!

Она не твоя и насильно мил не будешь!"

А он закрыл глаза, будто стал слепцом,

Считал, что на добро не ответят злом.

Она вроде молчала и не отвечала,

Но чем дальше, тем чаще она исчезала.

В маленькой церкви, стоя на коленях,

Упрошала Господа даровать прощение,

И кляла в слязах судьбу злую:

Тот, кого она любит, теперь любит другую...

Он прятал боль, обиду и море слез.

И задавал ей один и тот же вопрос:

Скажи, зачем Судьба тебя мне не спасла, у-а?

За что ж она меня тобою наказала?..

Как заглушить мне боль, если раны кровоточат?

Нам не спасти любовь, наш парус порван в клочья...

Айтшы, тағдыр сені неге құтқармады?

Неге ол мені сенімен жазалады?

Ол одан әлдеқайда үлкен және әлдеқайда дана болды,

Оны бағалады, одан балаларының анасын көрді,

Ол жаңа көктемге қарсы болмаған сияқты

Олар ерлі-зайыптылар деп жарияланды.

Бегбедердің айтуы бойынша махаббат үш жыл өмір сүреді.

Олар қайғылы үлгіні ұстанды.

Ол өз мансабын құруды жалғастырды

Ал ол сенімін жоғалтып, біріншіге шыдай алмады.

Баланың тууы да әсер ете алмады,

Ол түнде жоғалып кете берді.

Ал қайтып келгенде таңертең ұйықтай алмадым.

Ол басқа біреуді жақсы көрді, бұл мәселе болды.

Және ол: «Окстя, басқаларды іздеудің не қажеті бар?

Менің махаббатым екеумізге жетеді!"

Ол оны ұстамады деп айыптады,

Және ол оны жақсы көрді және бәрін кешірді.

Ол қайғыны, реніш пен көз жасын жасырды.

Және ол оған сол сұрақты қойды:

Айтшы, тағдыр сені неге құтқармады?

Неге ол мені сенімен жазалады?

Егер жаралар қан кетсе, ауырсынуды қалай басуға болады?

Махаббатты сақтай алмаймыз, желкеніміз жыртылып қалды...

Жаңа таңертең шиеленіс жойылды,

Ал кешегі даудың бәрі нонсенс болып көрінді.

Ол жауап іздеді, әйнектің түбінде,

Ал ол қанжардың ұшынан жауап іздеді.

Оларға бір-бірін түсіну жетіспеді,

Ол олардың отбасы оның еңбегі екенін мойындады.

Достары оған: «Сен өзіңді құртып жатырсың!

Ол сенікі емес және сені жақсы болуға мәжбүрлемейді!

Соқыр болып қалғандай көзін жұмып,

Жақсылық жамандықпен қайтарылмайды деп сенді.

Ол үндемеді және жауап бермеді,

Бірақ одан әрі ол жиі жоғалып кетті.

Кішкентай шіркеуде, менің тіземде

Жаратқаннан кешірім сұрадым,

Көз жасымен қарғыс атқан зұлым тағдыр:

Оның сүйгені енді екіншісін сүйеді...

Ол қайғыны, реніш пен көз жасын жасырды.

Және ол оған сол сұрақты қойды:

Айтшы, тағдыр сені неге құтқармады?

Неге ол мені сенімен жазалады?

Егер жаралар қан кетсе, ауырсынуды қалай басуға болады?

Махаббатты сақтай алмаймыз, желкеніміз жыртылып қалды...