Sumarian Rebirth - Bethzaida

To be lost in endless mazes

with no thread to lead me home

As violent waves of doubt embrace me

(but for them I’m all alone)

All mysteries I thought I knew

Now wondering about life and death

As clouds of thunder gather above me Layer by layer, my soul: Undress!

What can we hope to feed the gods with

when we do not understand

Their need for something far beyond

what ever came from hands of man?

And still we say our prayers begging

to be heard in our plea

But they have more important tasks

to do than grant the wish of me At night’s dawn the darkness rising

Slowly eats the light away

And dreams of forces from beyond

that lives in veils of fright will prey

On minds of sane that never wished

to be entombed in madness’breath

As they begin their slow descent

at last devoured in dreams of death…

Walked this endless labyrinth of chaos and of pain

Filled with ancient artifacts of times far away

Sorrow fills my soul, for a moment to behold

The divinity of nothingness the truth at last unfolds…

Шексіз лабиринттерде жоғалу

Мені үйге жеткізетін жіпсіз 

Күмәннің күшті толқындары мені құшағына алғанда

(бірақ олар үшін мен жалғызбын)

Мен білемін деп ойлаған барлық жұмбақтар

Енді өмір мен өлім туралы ойланамын

Үстіме күн күркіреуі қабат қабат                                                                                                                                                                                                                                                |

Біз құдайларды немен тамақтандырамыз деп үміттенеміз

біз түсінбеген кезде

Олардың басқа нәрсеге мұқтаждығы

адамның қолынан не пайда болды?

Біз әлі де дұғаларымызды жалбарыну арқылы айтамыз

 біздің өтінішімізді  тыңдау болсын

Бірақ олардың алдында маңыздырақ міндеттер тұр

Тілегімді орындау        Түнгі таң атқанда қараңғылық көтеріледі

Жарықты ақырын жейді

Ал сырттан келетін күштерді армандайды

Қорқынышпен  өмір сүретін жем болады

Ешқашан қаламаған есі дұрыс

ақылсыздыққа бейім болу

Олар баяу төмендей бастағанда

ақыры өлім туралы армандар жеді...

Хаос пен азаптың шексіз лабиринтімен жүрдім

Алыс кездегі көне артефактілерге толы

Бір сәтке жанымды  қайғы                                            

Ештеңенің құдайлығы, ақырында, шындық ашылады…